Rare eend in de bijt
Wat heb ik me vaak anders gevoeld. Daardoor ook het idee gehad als klein meisje dat er iets mis was met mij. Waarom dacht of zag ik niet wat de rest ook dacht en zag? Ik was ook altijd andere mensen aan het helpen, aan het 'redden'. Ik zag hoe moeilijk ook zij het hiermee hadden. Je wilde zo graag erbij horen en gezien zijn. Maar je was het niet.
Halverwege de pubertijd zorgde dit ervoor dat ik mij regelmatig alleen voelde. Het bracht ook een soort weerstand met zich mee, ik irriteerde me vaak aan mensen. Waarom accepteren ‘jullie’ niet dat een ander mens is zoals hij is en ook mooi is! Waarom altijd die strijd, dat je moest voldoen aan de normen van de massa en niet jezelf mag of kan zijn. Hoe mooi en makkelijker zou het dan zijn in het leven. Hoe mooi als we niet meer zouden oordelen, roddelen en iedereen zouden waarderen zoals hij is. Dat geeft al zoveel ruimte. Ook als ik het nu opschrijf denk ik wow wat zou de wereld dan anders zijn!
Maar goed nu ik ouder ben weet ik hoe het werkt. Toen ik tiener was wist ik dat niet en voelde ik vaak wrijving. Zodra ik in een groep iets moest doen, wist ik al dit gaat moeilijk worden. In een groep zijn veel mensen en die willen allemaal wat inbrengen, allemaal hun oordeel geven, allemaal meningen. Mijn haren gaan nog overeind staan als ik er aan terug denk. Daar had ik 1 iemand mee en dat was ik zelf.
Ik probeerde er toch wat van te maken en praatte dan maar met de groep mee. Durfde niet echt mijn mening te zeggen want die zou vast raar zijn. En dan hoorde ik er niet bij. Ik was constant ook conversaties aan het vermijden merk ik nu, geen gesprek aan gaan want stel dat ze commentaar hebben. Stel dat ik niet goed genoeg ben. Nee praat maar mee, doe maar wat er wordt verwacht. Ik merk nu dan ik heel goed inschatten wat iemand wil, heb ik er toch nog iets van geleerd ;-).
Op het moment dat ik dit los kon laten en stopte met me verzetten tegen wat was en wie ik was, kwamen er als vanzelf dingen en mensen op mijn pad waarmee ik wel kon verbinden. Zij bleken ook ‘anders’ te zijn. Wow wat een opluchting en verrijking van mijn leven en ik voelde mij niet langer alleen. Nog belangrijker ik ging mezelf leren kennen en volledig accepteren voor wie ik was. Ik durfde te gaan praten, het gesprek gewoon aan te gaan.
Wanneer je een bepaalde mate van zelfbewustzijn en gevoeligheid hebt ontwikkeld kan het gebeuren dat je je vaak anders voelt. Je voelt je er niet bij horen, omdat je de wereld en situaties anders ziet dan de mensen uit je omgeving. Dit kan je het gevoel geven van alleen zijn in je denken en in je visie. Maar dat ben je niet! Jij bent jezelf en mag jezelf zijn!
De ‘andere’ mensen leven vaak nog in een lager bewustzijn en doen wat de andere mensen doen. Zo horen ze erbij en helpen ze elkaar. En dat is ook okay. Echter mensen met een hoger bewustzijn weten dat er meer is. Weten dat wij mensen hier op aarde zijn gekomen met een positieve intentie om dit leven mooier te maken en te verrijken. Dus sta op en volg je intuïtie en doe wat jij voelt dat goed is. Jij hebt wat te doen hier op de aarde hoe mooi is dat. Je hoeft de massa niet te volgen!
Begin vandaag met kleine stapjes en weet dat jij er toe doet! Zoek gelijkgestemden op, maak plezier en zorg goed voor jezelf. Zie dan hoe mooi het leven kan zijn en dat jij hieraan bijdraagt! Het komt goed, echt.