SUCCES HÈ!
Op het schoolplein zeiden we het weleens: Succes hè! Toen ik er over na ging denken dacht ik succes, waarom zeg ik succes?
Onze maatschappij leidt ons op voor succes.
Want als je succes hebt dan slaag je. En dat wil iedereen.
En wat betekent dit dan?
Dan verdien je een goede boterham, heb je voldoende geld om op vakantie te gaan. Hmm dacht ik geld om op vakantie te gaan, kan ik dan niet op vakantie als ik geen succes heb? Nee werd er direct gezegd door mijn ouders, je moet geld hebben hè om op vakantie te gaan. En dus hoe hoger opgeleid, hoe beter de baan en dus je salaris en dus je ‘verre’ bestemming op vakantie. Dat vond ik vroeger al vreemd, haast oneerlijk.
Onze maatschappij leidt ons dus op voor succes. Dat wil zeggen streven naar meer, goed je best te doen om zo hoog mogelijk te komen. Carrière te maken. En dan zeggen we: je bent hoog opgeleid!
Hoog opgeleid vs. laag opgeleid.
Dat vind ik ook zo’n dooddenker. Want met hoog insinueren we dat je beter bent, en dus meer geld waard bent? Hoog associëren we met beter, maar is dat ook zo? Ik hoop dat een goede elektromonteur nog eens meer gaat verdienen dan een advocaat. Waarom noemen we dit niet theoretisch en praktisch opgeleid?
Wie beslist er nu eigenlijk wat hoog is?
Succes vs. Plezier
De maatschappij is gedreven door ambitie. Je wordt opgeleid om carrière te maken, in plaats van ... ja voor wat eigenlijk.. plezier?
Hebben we nog plezier in het leven?
Onbewust worden we opgevoed met het feit dat hoger, beter is! En we doen er allemaal aan mee! Ja dat moet wel, anders val je buiten de boot, toch? Ook ik als ouder. Ik weet nog dat mijn dochter op turnen zat en ze mocht naar het selectieteam toe! Wow, dan zeg je niet als ouder, doe maar niet hoor, blijf maar lekker in de basis. Je doet automatisch mee aan het streven naar meer en hoger en zo geven dit onze kids dus ook ONBEWUST mee. Hoger is beter! En ja onbewust want je zit in het stramien van de massa en je doet automatisch mee, dus onbewust. Want wat doet een ouder als dochter lief thuis komt met een VWO diploma en vraagt of ze kapper mag worden? KAPPER..? nee joh dat is zonde, daar ben je veel te hoog al voor opgeleid. Dus nee dat wordt het vaak niet.
Volg de massa
En zo gaan we mee in wat de maatschappij van je verwacht. We willen er ook allemaal bij horen. En daar zit ook die constante tegenstelling in ons. Aan de ene kant wil je je wel onderscheiden en er bovenuit steken, maar aan de andere kant willen we opgaan in de groep, de massa. Kijk maar eens naar de huidige pubers met hoodies: "ik ben er even niet hoor" stralen ze uit!
We willen dus beide en dat wringt.
Wat doet dit met de jeugd?
1 op de 9 jongeren heeft over zelfdoding nagedacht lees je in de krant. Is dat de prestatiedrang van de maatschappij? De verwachtingen van buitenaf om te presteren, om er bij te horen? Kun je je voorstellen wat een stress dit kan geven bij de jeugd? De jeugd die nog geen volgroeide hersenpan heeft, die nog niet genoeg ervaring heeft om keuzes te maken. Onbewust lopen ze met de massa mee en proberen er zo bij te horen. Ja dat levert stress op. Want wat als ik er niet bij hoor, er niet toe doe?
Nog een mooi voorbeeld: Flexibiliteit
Flexibiliteit was vroeger: buigzaamheid, het punt waarop een boom breekt! Tegenwoordig staat het in elke functieomschrijving als voorwaarde. We lopen zo massaal tegen een burn-out aan.
Ik wil je helpen die drang naar succes te ontmaskeren.
Waar komen jouw overtuigingen vandaan? Wat maakt dat jij nog meeloopt in de massa en onbewust niet zelf je keuzes maakt? Tuurlijk je mag carrière maken, maar is dit ook jouw keuze? Wordt je hier blij van?
Succes is voor mij bewust kiezen.
Kiezen waar ik in wil slagen als individu en daar de balans in zien te vinden!
Wat te doen?
Als je wilt slagen in je leven moet je er achter zien te komen wat jij wilt en wat je belangrijk vindt. Dat doe je door er over te praten, jezelf te onderzoeken.
Onderzoek bij jezelf: wat wil ik, waar sta ik voor, wat zijn mijn kernwaarden. Ga nadenken over wat voor jouw een geslaagd leven is. Zo vergroot je de kans dat je op je 80e blij kunt zijn met je leven en wat je gedaan hebt.
Ik ben blij als ik op mijn 80e kan zeggen dat ik voldoende zelfonderzoek heb gedaan naar het leven dat het beste bij mij past en dit ook geleefd heb!
Mens zijn is dus keuzes leren maken. BEWUST en niet onbewust, omdat de omgeving dit van jou verwacht. En ja daar zitten ook minder leuke keuzes bij, je kunt niet altijd maar happy zijn, dan zou je ook opbranden.
Hoe vind je dus de beste balans voor jouw leven? En hoe zie je dat dan voor je? Dit doen we veel te weinig, het wordt ons ook op school niet geleerd. Op je werk voeren we voortgangsgesprekken, maken we planningen maar privé lijkt dat niet belangrijk. We besteden ook weinig tijd aan onszelf om gelukkig te zijn, want ik ben zo druk. Dat is toch gek?
Wordt ik dan gemiddeld?
Gemiddeld wordt vaak geassocieerd met middelmatig, daar ligt een negatieve lading op. Dit zegt dus alles over hoe wij als maatschappij naar onszelf kijken.
Maar hoe mooi zou het zijn als jij gemiddeld bent? Gewoon gelukkig. Prima toch!
Geloof in jezelf.
Ga op zelfonderzoek uit, persoonlijke ontwikkeling ook wel genoemd. Besteed tijd aan jezelf en ga kijken naar wat jij nu wilt in dit leven!
Als je dat doet, sta je boven alles, wat een ander ook zegt!